Een verhaal met een luchtje

Datum

Gewapend met de mestvork in mijn hand loop ik de stal in. De warme dampende hopen mest lijken mij glanzend en geurend te begroeten. Ik kijk over mijn schouder en zie de paarden aan de andere kant van het hek. Ze kijken me aan terwijl ze rustig en bijna ritmisch staan te kauwen op hun hooi.  Een waterig zonnetje kleurt de lucht een beetje grauwblauw.

Ik begin te mesten en vraag me af of de manier van mesten iets zegt over de gesteldheid van de paarden. Filosofisch mijmer ik verder. Zou die mest mij ook iets kunnen vertellen?

Blackie en Jasmijn lijken hun zaakjes goed op orde te hebben vandaag. De mest ligt op een grote hoop in de hoek van de boxen gedrapeerd. Deze stallen zijn vandaag snel schoon. Lekker gevoel is dat wanneer alles overzichtelijk voelt. Er ligt dan wel een berg mest, maar de gedachte dat deze binnen een mum van tijd opgeruimd is, geeft rust (mij althans).

De volgende stal geeft een geheel ander beeld. Maura heeft gemest waar ze stond en dat was blijkbaar overal. Ook best lekker denk ik bij mezelf. Geen gedoe, niet rekening houden met (de mening van) anderen, maar meteen lozen die handel. Voor mij helaas wel iets minder ideaal. Het voelt alsof ik de hele box leeg moet scheppen. Zonde van het stro én van mijn tijd en energie. Streng spreek ik mezelf toe. Kom op Jeanet. Verstand op nul en scheppen. Wees als Maura.

Een beetje grinnikend om mijn poeptheorieën toog ik met kruiwagen en al op naar de box van Bobby. Ha die houdt er zijn eigen filosofie op na. Er ligt mest in het zicht én mest verstopt in het stro. De meiden en ik noemen dit altijd gekscherend ‘verstoppoep’. Het lijkt wel een coachsessie, denk ik meteen. De direct zichtbare mest staat voor de knelpunten waar we in het dagelijks leven tegenaan lopen. We ervaren ze direct en weten ze gemakkelijk te benoemen.

De verstoppoep is pas zichtbaar als ik voorzichtig het stro verwijder (ons bin zuunig). Zou ik een dag geen zin hebben om goed te zoeken dan kom ik na een aantal dagen een schimmelend hoopje tegen.

Die verstoppoep is in feite het dieper liggende knelpunt. Veelal de veroorzakers van de ervaren knelpunten in ons dagelijks leven. Tijdens een coachsessie is het voorzichtig zoeken, afpellen en gezamenlijk speuren naar dat wat er onder zit. Met een hele goede reden. Komen we niet tot de kern dan blijft de echte shit onaangeroerd. Inmiddels weet ik vanuit de stal wat er gebeurt als ik dat doe…

Erik Verhagen noemde eens tijdens een inspiratiesessie ‘Maak van je shit een hit’. Zoek het, pak het vast en ruim het op. Op dat moment voelt het misschien wat oncomfortabel.  Daarna ontstaat echter de ruimte. Het lucht op en het maakt plaats voor nieuwe energie.

Met de laatste kruiwagen loop ik richting de mesthoop. Nog even de bezem erdoor en de dag kan beginnen.

Meer
artikelen